هیکوه

مثل ستاره در سایه سار صبح،

   پا به پای رفتن و نرفتن...

      مثل ابر که میل بارش دارد

مثل گل که تشنه عطر افشانی است

   ما هم رها شدیم

       که این خود اتفاق است

           آن لحظه ی سر زدن از خویش.

       "مجتبی معظمی"

هیکوه...

بی دوست شبی نیست که دیوانه نباشیم،

                     مستیم اگر ساکن میخانه نباشیم...

"م. امید"

هیکوه...

شب ها

   زیر دوش آب سرد

      رها می کنم

         بغض زخم هایم را؛

در حالیکه همه می گویند:

   خوش به حالش چه زود فراموش کرد!

              "؟"

 

هیکوه...

بعد از رفتنش،

      موهایم را از ته زدم..

           خاطره ی دستانش لای موهایم،

    دیوانه ام کرده بود...

            "؟"

هیکوه...

غریب تر از زنی که گریه می کند..

       مردیست که نمی داند چگونه او را آرام کند!

                        "؟"

 

هیکوه...

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی

         شاید سوزش این زخم ها را تو کم کنی

آه باران سراپای وجود من آتش است

        پس بزن باران، بزن شاید تو خاموشم کنی

                          "؟"

هیکوه...

راه می روم و شهر زیر پاهایم تمام می شود!

     تو...

         هیچ کجا نیستی...

                  "؟"

هیکوه...

sometimes the strongest among us are the ones who smile through silent pain cry behind closed doors and fight battles nobody knows about

گاهی قوی ترین ها، آنانی هستند که از پس اندوهی پنهان لبخند می زنند..و اشک هایشان تنها پیش کش خلوت خودشان است و ما چه خبر داریم از دردهایشان که کمر می شکنند..

                                     "ر.ش"

هیکوه...

سفرهای تنهایی همیشه بهترند..

کنار یک غریبه می نشینی قهوه ات را می خوری..

سرت را به پشتی صندلی تکیه می دهی تا وقت بگذرد..

به مقصد که رسیدی..

کیف و بارانی ات را بر می داری..

به غریبه ی کنارت سری تکان می دهی و می روی..

همین که زخم آخرین آغوش را به تن نمی کشی..

همین که از درد خداحافظی به خود نمی پیچی..

همین که تلخی یک بغض را با خودت از شهری به شهری نمی بری..

همین یعنی سفرت سلامت..

       "نیکی فیروزکوهی"

هیکوه...

تلخ که می شوی..

     تازه حقیقتی!

          "امین منصوری"

هیکوه...